ความเดิมตอนที่แล้วจบลงที่ชีวิตในห้องเรียนของปี 2 เทอมที่ 2 แต่ชีวิตนอกห้องเรียนยังไม่ได้เริ่มเลย...ในเทอม 2 นี้มีเรื่องราวใหญ่ๆ 2 - 3 เรื่องที่ฉันไม่มีวันลืม
เรื่องแรก การทะเลาะวิวาทของสาวๆท่องเที่ยว กับ สาวๆคหกรรมที่ป้ายรถเมล์หน้าเทคนิคฯ ฝ่ายโน้นมีหัวหน้าแก๊งที่พวกเราเรียกกันเล่นๆขำๆว่า "เฟินหยัน" (จริงๆนะ 555+) ส่วนฝ่ายพวกเราไม่มีใครเป็นหัวหน้าแก๊ง แต่ตัวเปิดศึกในครั้งนี้คือ "เขียดน้อย ซอยสวนพลู" หรือชื่อจริงว่า อุมา ซึ่งไม่ได้มีเรื่องราวกับแก๊งเฟินหยันมาก่อน แต่ด้วยความที่เขียดน้อยรักเพื่อนมาก พอหลังจากไปออกกำลังกายที่สวนลุมกลับบมา เลยจัดการเปิดศึกที่หน้าป้ายรถเมล์ให้กับเพื่อนๆ เพื่อเคลียร์ให้จบๆไป เรื่องราวตบตีเลยเริ่มขึ้น...(ความจริงแก๊งเฟินหยันฮึ่ม ฮึ่ม กับพวกเรามานานมาแล้ว)...ส่วนตู่ เจ้าของเรื่องที่แก๊งเฟินหยันหมายหัวไว้ ก็นอนสบายใจเชิบ เชิบอยู่หอ และรู้เรื่องนี้ หลังจากเพื่อนๆยับเยินในการต่อสู้และกลับหอนรกเรียบร้อยแล้ว เหตุการณ์นี้ฉันเป็นเพียงผู้สังเกตการณ์ เพราะต้องเฝ้าระวังขวดสาโทไม่ให้เสียหาย ส่วนคนที่ลงมือประกอบไปด้วย เขียดน้อย ซอยสวนพลู, รัตน์, หมี, ใหม่, เหล่านี้ได้แผลกันทั่วหน้า โดยเฉพาะหมี ถึงขนาดโปะรองพื้นก็ยังมองเห็น (จะไป Sortel กันต่อด้วย) แต่ก็ถือเป็นโชคดีที่พวกเราหนีทันก่อนอาจารย์จะจับได้ สรุปแล้ว เรื่องวิวาทบาดหมางนี้ก็จบลงที่ป้ายรถเมล์หน้าเทคนิคฯนั่นเอง
เรื่องต่อมา เรื่องนี้ค่อนข้างจะซีเรียสจริงจัง แอบกดดันด้วย นั่นคือ การประท้วงของนักศึกษา เรื่องการเปลี่ยนชื่อสถาบัน จาก "สถาบันเทคโนโลยีราชมงคล วิทยาเขตเทคนิคกรุงเทพ" มาเป็น "มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลกรุงเทพ" ในตอนนั้น ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกว่าฉันกับรัตน์จะเป็นตัวแทนของท่องเที่ยวเข้า ประชุมกับแผนกอื่นๆ ที่นำโดยเด็กบริหาร และ อังกฤษสื่อสาร มันเป็นเรื่องที่สนุกและตื่นเต้นดีในตอนแรก เพราะต้องทำให้ทุกอย่างเป็นความลับ ไม่ให้อาจารย์รู้ การประชุมก็แอบทำกันตามมุมมืดๆของเทคนิคฯ รวมกลุ่มกันก็ต้องไม่เกิน 5 คน (คณาจารย์เริ่มระแคะระคาย เลยมีกฏเคอร์ฟิวส์นี้ออกมา) ตื่นเต้นดีเหมือนกำลังจะทำการปฏิวัติเลย แต่ช่วงใกล้วันก่อการกลับเริ่มกดดัน การประชุมเครียดมาก พูดคุยกันในหลายประเด็น และในท้ายที่สุดนักศึกษาท่องเที่ยวทั้งหมดมีมติถอนตัว เหตุเพราะที่ประชุมไม่รับฟังความเห็นของพวกเราที่เป็นเสียงส่วนน้อย (นี่ฉันเป็นเสียงส่วนน้อยตลอดชีวิตเลยหรอ???) ในวันที่พวกนั้นก่อการ ซึ่งมีการเชิญนักข่าวด้วย นักศึกษาท่องเที่ยวมีกำหนดออกทัวร์กัน และได้แจ้งที่ประชุมขอให้เลื่อนวันออกไปแล้ว แต่พวกนั้นยืนยันให้พวกเราเลื่อนออกทัวร์ ซึ่งเป็นการสอบของนักศึกษาท่องเที่ยวเอง พวกเราเลยตัดสินใจไปออกทัวร์ดีกว่าลัลลา ลัลลา แถมไม่ต้องมีปัญหากับคะแนนสอบด้วย ดังนั้นในวันนั้นนักศึกษาท่องเที่ยวทุกชั้นปี ยกเว้นปี 4 ที่ไม่มีเรียนอยู่แล้ว เลยไปออกทัวร์กันแทนการประท้วง ที่ข้อเรียกร้องไร้สาระในหลายประเด็น แต่กลายเป็นข่าวโด่งดัง
เรื่องสุดท้ายที่จะไม่เล่าคงจะไม่ได้ เป็นเรื่องเบาเบา สบายๆ แต่มันทำให้ฉันได้รู้จักตัวตนของบุคคลท่านหนึ่งที่นับถือมากๆ นั่นคือ "อาจารย์พี่หนุ่ย" อาจารย์สาวโสด ร่างเล็ก กับแว่นแบบแฮรี่ และทรงผมมะเขือเทศ ที่ในตอนแรกเกือบทุกคนไม่มีใครชอบวิธีการเก็บคะแนนของอาจารย์ จนพาลไปถึงการสอน อาจารย์พี่หนุ่ยสอนพวกเราในวิชาภาษาอังกฤษ เก็บคะแนนแปลก อย่างจะใช้กับเด็กน้อยอนุบาลอย่างนั้น โดยการให้ทุกคนแย่งกันเขียนคำตอบบนกระดานบ้าง ยกมือบ้าง แถมยังมีเก็บคะแนนยิบย่อยเยอะทีเดียว ซึ่งตอนหลังฉันก็ได้รู้ว่าอจารย์พี่หนุ่ยเจตนาดี ที่ต้องการให้เพื่อนๆ ที่ไม่เก่งในวิชานี้ได้มีโอกาสมีคะแนนเก็บไว้ช่วยบ้าง จากตอนแรกที่ฉันแอนตี้มาก จนไม่ยอมรับวิธีการเก็บคะแนนของอาจารย์ เลยเถิดไปถึงการไม่ให้ความร่วมมือ กลายมาเป็นก็ยังไม่ให้ความร่วมมืออยู่ดี (555+) แต่ด้วยเจตนาที่จะไม่ไปแย่งคะแนนส่วนนี้ กับเพื่อนๆที่ทำข้อสอบไม่ได้ต่างหาก เพราะฉันสามารถทำข้อสอบได้อยู่แล้ว เลยรอสอยคะแนนตอนนั้นก็ยังถือว่าทัน
อาจารย์หนุ่ยสอนพวกเราอีกวิชา คือ วิชานันทนาการ และปีนั้นก็เป็นปีแรกที่อาจารย์หนุ่ยมาสอนวิชานี้ ซึ่งวิชานี้ต้องการไปออกทริปด้วย เลยต้องทำการ Survey ก่อนไปจริงๆ อาจารย์หนุ่ยเลือกสถานที่ไว้ที่เกาะเสม็ด และชวนไม้กับโบ๊ตไปเป็นเพื่อน แต่ก็ไม่รู้ว่าไม้นึกยังไงถึงมาชวนฉันไปด้วย ด้วยความที่อยากไปเที่ยวเสม็ดดู (เกิดมาไม่เคยไปเลย...ครั้งนั้นครั้งแรก) เลยตัดสินใจไป ทั้งๆที่ก็ไม่ได้สนิทกับอาจารย์หนุ่ย และออกจะไม่ค่อยชอบด้วยซ้ำในตอนนั้น แต่การไป survey ในครั้งนั้นก็ทำให้ฉันได้รู้จักกับอาจารย์หนุ่ยมากขึ้น และยอมรับอาจารย์ในเวลาต่อมา อาจารย์หนุ่ยไม่ได้สอนแค่ภาษาอังกฤษ แต่สอนให้พวกเรารู้จักชีวิตและเกิดมุมมองใหม่ๆ ที่พวกเราไม่เคยได้นึกถึง ที่สำคัญอาจารย์พี่หนุ่ย คือ คนที่เข้าใจพวกเรามากที่สุด...รักอาจารย์พี่หนุ่ยเนอะ
 |
| Survey เสม็ด เสร็จแล้วไม่ได้ไป: โบ๊ตกับอาจารย์พี่หนุ่ย ณ อ่าวลูกโยน |
--------------- จบ Part II แบบสั้นๆ ขี้เกียจ ---------------
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น